Daar lag ik dan op die bank. Ik kon nauwelijks iets. Hoe was ik hier gekomen en vooral hoe kwam ik hier weer weg?
De eerste tijd was ik in gevecht om zo snel mogelijk weer van die bank af te komen. Ik moest verder. Dit kon niet zo. Ik had hier geen tijd voor. Ik moest werken en andere nuttige dingen doen. 'Dit zou wel eens een half jaar kunnen duren, Gwen'. Ik hoor het mijn psycholoog nog zeggen.
Het duurde uiteindelijk heel wat langer dan 6 maanden. Mijn burn-out was het laatste redmiddel van mijn systeem om mij echt stil te zetten. Tijd om echt te kijken naar wat er aan de hand was, hoe ik dingen aanpakte en hoe ik met mezelf omging.
In die tijd heb ik heel veel dingen veranderd in mijn leven, mijn manier van omgaan met mezelf, met dingen die moeten, met de mensen om mij heen. Hier lees je mijn tips.
Mocht je dit lezen omdat je bang bent over dat randje te kukelen: kom nu in actie en praat & voel! De weg terug is een stuk langer als dat touwtje eenmaal geknapt is.
Tips om je leven te veranderen
De moeilijkste eerst: Voel
Ik wist al heel lang dat ik te hard ging, maar ik drukt dat gevoel weg. Het kwam me niet uit, ik moest verder, het was een naar gevoel. Regelmatig vlogen er gedachten door mijn hoofd: 'het is me teveel', 'komt er ook nog eens een tijd waarop het niet allemaal zo hectisch is', 'nee hè, nou dat weer'. Ik relativeerde er op los en bleef vooral veilig in mijn hoofd zitten en bleef wachten tot de drukte minder zou worden.
Dit werd pas beter toen ik iets ging doen met de 'subtiele hints' van mijn systeem. Toen ik ging voelen wat ik voelde, daarover ging praten en mijn leven aanpaste aan wat ik nodig had.
Het logische vervolg: praat
Ik deelde weinig over hoe ik mij echt voelde en dacht met de mensen om mij heen. Ik zocht daarin vooral geen echt contact. Ik hield het vaak oppervlakkig met de mensen die echte vrienden konden zijn, terwijl ik op mijn werk soms te persoonlijk werd omdat ik me overvraagd voelde en vol de emotie inschoot. Ook met mijn psycholoog duurde het lang voordat ik echt durfde te tonen hoe ik me voelde en kon vertellen waar ik zo mee in de knoop zat.
De laatste stap van de cirkel: Kom in actie!
Dit was een vervelende conclusie voor mij: het ging niet vanzelf veranderen. Wat wilde ik dat graag. Ik was al zo moe en overvraagd en dan moest ik ook nog aan de slag om allerlei dingen anders te gaan doen!
En toch...het moest!
- Ik leerde terugschakelen naar een tempo dat ik vol kon houden zonder steeds 'in het rood te komen'
- Ik leerde herkennen wanneer dat eigenlijk was én er ook nog naar handelen als ik dat voelde
- Ik leerde om dingen minder goed te doen, ze niet te doen als ik daar geen energie voor had en daar ook nog open over te zijn naar mijn omgeving
- Ik leerde mijn moeilijke en mooie momenten te delen met de mensen om mij heen. Open, eerlijk en kwetsbaar.
- Ik leerde mijn eigen beslissingen te nemen. Ik vroeg altijd aan iedereen advies omdat ik niet op mijn eigen oordeel vertrouwde en vond de reden 'omdat ik dat wil' geen echte reden.
Er staat 'de laatste stap van de cirkel' en dat is niet per ongeluk. Dit cirkeltje volhouden, daar zit de verandering. Blijven voelen, praten en doen. Als het leuk is, als het niet leuk is, als je je schaamt voor wat je denkt of voelt of doet, als het niet uitkomt, als het je leidt naar vervelende conclusies over jezelf, je werk, je relatie. De pijn die je probeert te vermijden door het niet te doen, die is er toch al. Ga hem aan, dat scheelt.
Praktisch
Delen hoe het met je is: zoek mensen uit van wie je verwacht dat ze openstaan voor jouw verhaal en probeer dat eerst eens met een klein stukje uit. Gaat het goed, zet dan nog een stapje. Zo niet, probeer een ander of spreek je uit.
Creëer momenten die je nodig hebt: je hoeft niet te wachten tot je toevallig een rustig moment hebt met je beste vriend(in) om te vertellen hoe het echt met je is.
Terugschakelen: eet simpel, schroef je huishoudelijke standaard naar beneden, doe niet alles achter elkaar maar met pauzes, schrap alle verjaardagen voorlopig, ...
Leer van een ander maar wees kritisch: er zijn veel mensen die ooit een burn-out hebben gehad. Wie weet hebben ze goede tips, misschien ook niet. Wees kritisch en ga niet zomaar alles proberen. Daar heb je de puf niet voor.
Vraag om hulp: een burn-out krijg je niet zomaar en je bent er ook niet zomaar weer vanaf. Overleg met de arbo-arts, ga praten met de praktijkondersteuner bij de huisarts of iemand die ervaring heeft met het begeleiden bij burn-out.
Wat is er gebeurd? Zet voor jezelf eens op een rijtje wat er meegespeeld heeft in jouw burn-out. Was het de baan die je hebt, de sfeer op het werk, je baas, werktijden of werkdruk? Zit er thuis veel spanning? Loopt je relatie niet lekker, spelen er ingewikkelde dingen in je gezin of familie, heb je veel zorgen om je kinderen? Of zijn er dingen in je leven gebeurd die er nog niet openlijk mogen zijn? Heftige ervaringen, een onrustige jeugd, mishandeling of misbruik, een nare tijd op school?
wordt eerlijk naar jezelf! Als je weet dat je eigenlijk beter een rondje kunt gaan wandelen dan op je telefoon hangen, iemand een berichtje kunt sturen dat je zo'n rotbericht hebt gehad dan wegkruipen in je bed, hulp moet zoeken en dat heel eng vind. Doe het toch, je verdient het!
Zelf besluiten nemen: als dit voor jou ook lastig is, begin klein. Ik begon met het zelf kiezen welke chips ik wilde, zonder daarbij rekening te houden of er iemand in het hele huis was die dat ook lekker vond...
