Het even niet weten... Wat je wilt zeggen, wat je ergens van vindt, wat je wilt bereiken, hoe je zou omschrijven hoe je je nu voelt, wat voor werk je eigenlijk leuk vindt,... Soms weet je het even niet en dat kan behoorlijk beangstigend en ongemakkelijk zijn. Velen van ons vinden namelijk dat we het eigenlijk altijd moeten weten en dan niet gewoon een beetje maar gewoon alles en altijd. Waar het ook over gaat, met wie we ook praten, wat er ook gebeurd is en waar we ook zijn. Herkenbaar?
Ik vind het in ieder geval knap ongemakkelijk dat gevoel van niet weten. Vooral als iedereen me zit aan te kijken, zoals laatst bij een van mijn eerste opleidingsdagen met mijn nieuwe 'klas'. En dat terwijl bijna iedereen zodra zijn billen die stoel voor de groep raakte begon te hakkelen en te stamelen, vond ik het zo suf van mezelf. 'Waar gaat het mij hier echt om?' Dat was de 'simpele' vraag waarvoor ik op die stoel zat. Nou, zodra ik daar zat wist ik het niet zo goed meer.
Als ik terugdenk aan wat al die anderen daar meer en minder vloeiend vertelden over hun worstelingen en uitdagingen met henzelf, dan vermoed ik dat ook mijn verhaal doorspekt met twijfel, tranen en dat verrekte gevoel van 'ik weet het even niet zo goed' nog best begrijpelijk klonk. Wat het me namelijk leerde om 14 anderen op die stoel te zien en te horen, was dat het zo herkenbaar is, zo lijkend op mijn eigen uitdagingen.
We leken allemaal zo op elkaar. De één hikt wat meer tegen dit aan en de ander wat meer tegen dat, maar het heeft eigenlijk steeds weer te maken met 'mag ik er zijn, mag ik er helemaal zijn met alles dat ik ben en niet ben, wel en niet kan, met al mijn eigenaardigheden, onhebbelijkheden en talenten? En vinden jullie me dan nog steeds oké of in ieder geval oké genoeg zodat ik mag blijven en mee mag doen?' Verbinding maken, gezien worden, er mogen zijn, ruimte in mogen nemen, gehoord worden, je laten zien, twijfels over jezelf hardop uitspreken,... Het is een leerschool die we allemaal doorlopen en wat is het weer heerlijk (en ongemakkelijk) om dat samen te doen!
Hoe heerlijk veilig het ook voelt om alleen te leren vanuit de boeken, te bestuderen hoe het in elkaar zit en te sparren met mensen die ik door en door ken; juist in de interactie met nieuwe anderen zit zoveel leerruimte over mijn eigen gedrag en het reageren op het gedrag van de ander. Het is een belangrijke aanvulling voor mij op dat cognitieve leren en het leren met de mensen die mij nabij zijn. Een spannende aanvulling, dat wel. Maar die spanning kan ik wel hebben!
Nieuwsgierig naar wat ik aan het leren ben?
Ik ben bezig met de driejarige opleiding 'Persoonlijke groei en professionele ontwikkeling' van de TA academie. Hierin gaat het over communicatie, menselijke gedrag, interactie tussen mensen en in mensen zelf, autonomie en eigen verantwoordelijkheid; op persoonlijk vlak, gezien in het licht van coaching/counseling en in een team/organisatiesetting. Helemaal mijn ding dus!
"Geloof in de zelfverantwoordelijkheid en in het zelfsturend vermogen van mensen zijn de pijlers onder het denken en doen vanuit de TA. De TA biedt een praktische, heldere theorie die door iedereen te begrijpen is. Het is een model dat de complexiteit en diepgang van jezelf, je relaties en de groepen en organisaties waarin je leeft en werkt, hanteerbaar maakt. Het is een unieke theorie over de persoonlijkheid van mensen, hun gedrag, communicatie en verandering. TA-professionals vooronderstellen en zoeken de autonomie en de eigen verantwoordelijkheid van mensen. TA is een effectief instrument voor persoonlijke groei en professionele ontwikkeling en voor coaching, counseling, therapie en organisatieontwikkeling. Het ondersteunt het creëren van een gezonde persoonlijkheid waarbij autonomie centraal staat." Bron: https://ta-academie.nl/kennisbank/transactionele-analyse/