Steeds kwam die boodschap weer boven tijdens de sessies. Afgewisseld met ‘ik denk dat het toch nodig is om me ziek te melden’. Er zat haar iets enorm dwars op dit thema.
Haar werk paste niet meer bij haar. Ze was bezig met een persoonlijke ontdekkingsreis op het gebied van jeugdtrauma die haar collega’s moeilijk te begrijpen vonden. En ze worstelde met de acceptatie van dat werken niet paste bij hoe het met haar ging. Een moeilijke tijd.
En te midden van die worsteling startte ze haar coachtraject bij mij: ‘ik wil me weer goed voelen in mijn professionele functioneren’. Misschien een andere baan die beter paste bij haar passies en talenten. Het liep iets anders.
We gingen op een gezamenlijke reis om te ontdekken waar haar kracht en kwaliteiten zaten, wat ze eigenlijk vond van haar leven op dit moment, maar ook gesprekken over de schade die seksueel geweld veroorzaakt in je leven als volwassene. Hoezeer het helingsproces daarvan, je leven tijdelijk overneemt en geen plaats meer biedt voor iets anders. De focus was duidelijk en noodzakelijk, maar tot nu toe deed ze dit in de uren naast haar werk. En dat knelde steeds meer.
Na een paar gesprekken was het tijd om daarop te in te zoomen. Met lastige vragen als ‘wat betekent je ziek melden nou eigenlijk?’, ‘wanneer ben je ziek als volwassene?’, ‘wanneer gaat het eigenlijk niet meer en hoe pak je dat volwassen aan’? Enorm moeilijke onderwerpen als de ontdekkingsreis op persoonlijk vlak je zo mee zuigt naar een tijd waarin je zo weinig zeggenschap over je leven had.
In die laatste sessie samen deden we enorm veel. Ze vond antwoorden op die lastige vragen en ontdekte wat haar tegenhield om zich ziek te melden. Aan het einde van de sessie had ze haar antwoord op hoe ze dat op een goede manier met haar baas kon bespreken. Dezelfde avond nog meldde ze zich ziek en kon ze zich gaan richten op hetgeen nu voorrang moest krijgen: die enorme gebeurtenissen uit haar jeugd doorwerken, erkennen dat een diagnose PTSS toch echt wel realistisch was en dat dat niet tussen de werkuren door kon. Ik was supertrots op haar en heb haar met liefde overgedragen aan een psycholoog die hierbij hulp kon bieden.
