Deze woorden galmen al jaren door mijn hoofd. Soms meer, soms een tijdje niet en altijd komt het weer terug. Die angstige verwachting dat ik niet mee mag doen, omdat ik me soms heel slecht voel. En vooral als mensen weten dat dat zo is.
Die willen al helemaal niet zo iemand als ik!
Mensen gaan toch niet betalen om begeleid te worden door iemand die het zelf soms ook niet meer weet, die ook niet altijd uit vermijding blijft, die zichzelf soms voorbij rent en weer terug moet schakelen. En dan komt altijd nog het hoofdstuk 'bedrijven en organisaties' door mijn hoofd rennen. Die willen al helemaal niet zo iemand als ik! Het zelfverwijt, de twijfels en negatieve overtuigingen rennen soms rondjes door mijn hoofd.
Is het waar? Ja. Er zijn mensen die niet met mij zullen willen werken, omdat ik uit eerste hand weet hoe het is om in therapie te zijn voor trauma of om intensieve groepstherapie te volgen. En dat is oké. Ik kan alleen mensen begeleiden waarmee ik verbinding kan maken en dit is deel van wie ik ben. Ik ben mijn bedrijf gestart terwijl ik wekelijks een psycholoog bezocht, heb prachtige trajecten begeleid terwijl ik een paar weken vrij moest nemen voor de heftige traumabehandeling bij Psytrec en ook tijdens mijn negen maanden intensieve deeltijdbehandeling bij Pro Persona werkte ik in kleine beetjes door. Weinig klanten tegelijk, zodat ik kwaliteit kon bieden en gezond bleef.
'je hebt nooit anders gedaan'
Ik heb er veel over gesproken over dat begeleiden van mensen, terwijl ik zelf ook begeleid werd. Kan dat wel, mag dat wel, schat ik het wel goed in, kan ik inderdaad doorwerken, ...? Steeds weer kwam het neer op: 'je hebt nooit anders gedaan', 'je hebt nooit gewerkt zonder dat je complexe PTSS en depressie op je rug had', 'eigenlijk ben je mentaal fitter dan je ooit geweest bent'. Inmiddels is alles afgerond en kan ik met nog meer overtuiging zeggen dat ik als coach altijd gezond gefunctioneerd heb. In mijn jaren daarvoor, in loondienst, was dat anders.
Ik worstelde altijd met gevoelens van onveiligheid op de werkvloer doordat conflicten tussen collega's nooit langs mij heen gingen. Enerzijds omdat ik alles meekreeg doordat mijn radar zo heftig was afgesteld op de wereld om me heen: 'hoe is het met de mensen om me heen, ben ik in gevaar?' Anderzijds omdat ik het op wilde lossen en me er dus altijd middenin begaf. Vervolgens was ik dan niet in staat om om te gaan met de heftigheid van de reacties van de mensen die het betrof. Het keerpunt om te herkennen dat ik mezelf niet kon beschermen als het erop aankwam was heftig.
'Ik zou je nu het liefst door het raam gooien'
Ik had mij weer eens bemoeid met een collega die gedrag vertoonde dat ik echt niet vond kunnen en zorgde voor enorme onrust op de werkvloer. 'Als je nu voor mijn auto zou staan zou ik doorrijden' .... Tegenwoordig herken ik dat iemand dat echt niet mag zeggen en zou ik onmiddellijk contact zoeken met leidinggevende of hoger. Toen niet. Ik vond het heel logisch dat hij dat zei. Ik had namelijk ook echt wel iets gezegd dat hij heel vervelend vond. Volslagen terecht dus. Ik bevroor, zei dat ik snapte dat hij boos was en deed niks.
Thuis kwam langzaam het besef dat dit een doodsbedreiging was en dat ik dat normaal vond. Dat was het moment dat ik opnieuw een psycholoog inschakelde en tot een half jaar geleden heb ik een scala aan therapie doorlopen. Het was nodig.
Betekenisvol meedoen
Ik kan het nu, ik kon het toen ook maar niet zonder mezelf verder te beschadigen. Ik was van waarde voor mijn klanten en werkgevers, maar voor mezelf was het altijd teveel. Teveel uren, teveel conflict, teveel werkdruk. In mijn leven nu kan ik duurzaam, gezond en met plezier betekenisvol meedoen en dat is waar het voor mij om gaat.
Ik kan nu zeggen wat er gevoeld wordt en wat zo moeilijk is om te zeggen als collega
Werken in conflictsituaties doe ik nog steeds, maar nu vanuit een positie dat het mijn rol is om het bespreekbaar te maken. Die antenne doet het namelijk geweldig en daar maak ik nu graag gebruik van. Nu ik wel in staat ben om grenzen aan te geven, mijn gevoel te gebruiken als meetlat en dat herkenbaar onder woorden te brengen. Ik ben in staat om mezelf te beschermen en draag graag bij aan een veilig werkklimaat voor iedereen door uit te spreken wat er borrelt.
Comments